Zahl der Einträge: 27467
Krokus
nhd. 18. Jh. s. lat. crocus (1), M., Safran, Safranfarbe, (96-55 v. Chr.); gr. κρόκος (krókos), M., Safran; vgl. hebr. karkōm, arab. kurkum Kluge s. u. Krokus, EWD s. u. Krokus, DW 11, 2351, Duden s. u. Krokus, DW1; Lw. lat. crocus Krok-us
Krolle
nhd. (ält.) um 1340 (Die Minneburg) mhd. krolle, krülle, sw. F., "Krolle", Haarlocke; mnd. krul, kruel, M., N., "Krull", Locke, Lockenfrisur, Haarschopf, gekräuseltes Haar; mnl. crolle, crulle, Sb., Locke; von einem westgerm. *kruzla- Kluge s. u. Krollhaar, DW 11, 2352, Duden s. u. Krolle, DW1; Lw. - Kroll-e
Krollhaar
nhd. (ält.) 14. Jh. s. Krolle, Haar Kluge 1. A. s. u. Krolle, Kluge s. u. Krollhaar, DW 11, 2353, DW1; Lw. - Kroll--haar
Kromlech, Cromlech
nhd. 1830? s. bret. cromlec'h, Sb., Kromlech; kymr. cromlech, F., Kromlech; vgl. kymr. crom, crwm, Adj., gebogen; kymr. llech, Adj., flacher Stein Duden s. u. Kromlech; Lw. bret. cromlec'h, kymr. cromlech Krom-lech
Krone
nhd. Ende 8. Jh. (Glosse) mhd. krōne, krōn, st. F., sw. F., Kranz; mnd. krōne, krōn, F., Krone, Kronleuchter, Platte des Kopfes, Münze, runder Kopfschmuck, Kranz, Brautkranz; mnl. crōne, croon, F., Krone; ahd. korōna* krōna, st. F. (ō), Krone, Kranz, reifförmiger Kopfschmuck, kranzartiger Kopfschmuck; as. -; anfrk. korona*, corona*, st. F. (ō), Krone; lat. corōna, F., Krone, (um 450 v. Chr.); gr. κορώνη (korṓnē), F., Gekrümmtes, Türring, Haken (M.) am Ende des Bogens zum Einhängen der Sehne; vgl. idg. *sker- (3), *ker- (10), V., drehen, biegen, Pokorny 935 (1624/96) (RB. idg. aus ind., iran., gr., alb., ital., kelt., germ., balt., slaw.) Kluge 1. A. s. u. Krone, Kluge s. u. Krone, EWD s. u. Krone, DW 11, 2355, EWAhd 5, 709, Duden s. u. Krone, Bluhme s. u. Krone, DW1; Lw. - Kro-n-e
krönen
nhd. Ende 8. Jh.? (Glosse) mhd. krœnen (2), krōnen, sw. V., kränzen, bekränzen, krönen, kennzeichnen, auszeichnen, preisen, ehren, verherrlichen, erhöhen, schmücken; mnd. krōnen*, kronen, croinen, crounen, croynen, V., krönen, eine Krone aufsetzen, einen Jungfernkranz aufsetzen; mnl. cronen, sw. V., krönen; ahd. korōnōn*, koronōn*?, sw. V. (2), krönen; lat. corōnāre, V., krönen, bekränzen, (234-149 v. Chr.); vgl. idg. *sker- (3), *ker- (10), V., drehen, biegen, Pokorny 935 (1624/96) (RB. idg. aus ind., iran., gr., alb., ital., kelt., germ., balt., slaw.) Kluge 1. A. s. u. Krone, Kluge s. u. Krone, EWD s. u. Krone, DW 11, 2380, EWAhd 5, 711, Duden s. u. krönen, DW1; Lw. - krö-n-en
$Kronleuchter
nhd. - - Kluge s. u. Kronleuchter, EWD s. u. Krone, DW1; - Kro-n--leuch-t-er
$Kronprinz
nhd. - - EWD s. u. Krone, DW1; - Kro-n--pri-n-z
Kronsbeere
nhd. (dial.) 17. Jh. s. mnd. krōnesbēre*, krōnsbēre, krǖnsbēre, F., Kronsbeere, Preiselbeere, Kranichbeere; s. nhd. Kranich, Beere Kluge s. u. Kronsbeere, DW 11, 2390, Duden s. u. Kronsbeere, DW1; Lw. - Kro-n-s--beer-e
$Krönung
nhd. 1376-1387 (Urkunde) - EWD s. u. Krone, DW 11, 2391, DW1; - Krö-n-ung
$Kronzeuge
nhd. - - Kluge s. u. Kronzeuge, EWD s. u. Krone; - Kro-n--zeu-g-e
Kropf
nhd. 2. Viertel 9. Jh. (Glosse) mhd. kropf, kroph, st. M., Auswuchs am Halse von Menschen, Kropf, Mensch der einen Kropf hat; mnd. krop (1), krap, M., herausgeschwollener Körperteil, Auswuchs, Kropf, Vormagen der Vögel, angeschwollener menschlicher Hals, Blähhals; mnl. crop, Sb., Kropf; ahd. kropf*, kroph*, st. M. (a)?, Kropf, Auswuchs, äußere Geschwulst am Hals, Vormagen, kleiner Bauch als Schwellung, Haufe, Haufen; as. krop*, kropp*, st. M. (a?), Kropf; anfrk. crop, M., Kropf (in Beinamen); germ. *kruppa-, *kruppaz, st. M. (a), Körper, Kropf; s. idg. *greub-, *greuHb-, V., krümmen, biegen, kriechen, Pokorny 389; vgl. idg. *ger- (3), V., drehen, winden, Pokorny 385 (557/41) (RB. idg. aus ind., gr., ital., kelt., germ., balt., slaw.) Kluge 1. A. s. u. Kropfe, Kluge s. u. Kropf, EWD s. u. Kropf, DW 11, 2394, EWAhd 5, 816, Falk/Torp 55, Duden s. u. Kropf, Bluhme s. u. Kropf, DW1; Lw. - Kropf
$kröpfen
nhd. - - EWD s. u. Kropf, DW1; - kröpf-en
Kroppzeug
nhd. 18. Jh. aus dem Niederdeutschen krōptüg; Vorderglied nd. krop, Sb., kleine Kinder; mnd. krop (1), krap, M., herausgeschwollener Körperteil, Auswuchs, Kropf, Vormagen der Vögel, angeschwollener menschlicher Hals, Blähhals; mnl. crop, Sb., Kropf; as. krop*, kropp*, st. M. (a?), Kropf; germ. *kruppa-, *kruppaz, st. M. (a), Körper, Kropf; s. idg. *greub-, *greuHb-, V., krümmen, biegen, kriechen, Pokorny 389; vgl. idg. *ger- (3), V., drehen, winden, Pokorny 385 (557/41) (RB. idg. aus ind., gr., ital., kelt., germ., balt., slaw.); für die Herkunft des Hinterglieds s. nhd. Zeug Kluge 1. A. s. u. Kroppzeug, Kluge s. u. Kroppzeug, EWD s. u. Kroppzeug, Duden s. u. Kroppzeug, DW1; Lw. - Kropp--zeu-g
kross
nhd. 20. Jh. aus dem Niederdeutschen, wohl lautmalender Herkunft Kluge s. u. kross, Duden s. u. kross, DW1; Lw. - kross
Krösus
nhd. 18. Jh. s. lat. Croesus, M., Krösus, (43 v. Chr.-18 n. Chr.); gr. Κροῖσος (Kroisos), M.=PN, Krösus Kluge s. u. Krösus, Duden s. u. Krösus; Lw. lat. Croesus Krös-us
Kröte
nhd. 9. Jh. (Glosse) mhd. krete, sw. F., st. F., Kröte, Frosch; mhd. krote, krotte, kröte, sw. F., Kröte, Frosch; mhd. krot (2), krut, sw. F., st. F., "Krot", Kröte, Frosch; mnd. krōde (1), krode, krāde, krȫde, krȫte, F., Kröte, Amphibie, Kriechtier; mnl. crode, crade, F., Kröte; ahd. kreta*, st. F. (ō), sw. F. (n), Kröte; ahd. krota, sw. F. (n), Kröte; ahd. krot, st. F. (i), Kröte; germ. *kredō, st. F. (ō), Kröte; idg. *guredʰ-, Sb., Frosch, Kröte, Kluge s. u. Kröte Kluge 1. A. s. u. Kröte, Kluge s. u. Kröte, EWD s. u. Kröte, DW 11, 2414, EWAhd 5, 779, Falk/Torp 51, Duden s. u. Kröte, Bluhme s. u. Kroete, DW1; Lw. - Kröt-e
$krötig
nhd. - - EWD s. u. Kröte, DW1; - kröt-ig
Krücke
nhd. 765 (Glosse) mhd. krücke, F., Krücke; mnd. krücke, krucke, krükke*, krocke, F., Krücke, Krückstock, Stütze des Lahmen, Stelzbein, gekrümmtes Stück, hakenförmiges Gerät; mnl. cruc, crucke, F., M., Krücke, gabelförmiges Stück Holz; ahd. krukka*, krucka*, sw. F. (n), Krummholz, Krummstab, Krücke, Hirtenstab, Stab, Stock, Feuerhaken, Marterinstrument; as. krukka*, st. F. (ō)?, sw. F. (n)?, Krücke; anfrk. -; germ. *krukjō, st. F. (ō), Stab, Krücke; s. idg. *greug-, Sb., Runzel, Biegung, Pokorny 389; vgl. idg. *ger- (3), V., drehen, winden, Pokorny 385 (557/41) (RB. idg. aus ind., gr., ital., kelt., germ., balt., slaw.) Kluge 1. A. s. u. Krücke, Kluge s. u. Krücke, EWD s. u. Krücke, DW 11, 2425, EWAhd 5, 824, Duden s. u. Krücke, Bluhme s. u. Kruecke, DW1; Lw. - Krü-ck-e
$Krückstock
nhd. - - EWD s. u. Krücke, DW1; - Krü-ck--sto-ck
krud
nhd. 20. Jh. s. lat. crūdus, Adj., roh, unreif, rauh, hart, (um 250-184 v. Chr.); idg. *kreu- (1), *kreu̯ə-, *krū-, *kreu̯h₂-, *kruh₂-, Sb., Blut, Fleisch, Pokorny 621 (983/215) (RB. idg. aus ind., iran., gr., ital., kelt., germ., balt., slaw.) Kluge s. u. krud, Duden s. u. krud; Lw. lat. crūdus kru-d
Krug (1)
nhd. 8. Jh. mhd. kruoc, st. M., Krug (M.) (1); mnd. krōch (2), M., Krug (M.) (1), Kanne; mnl. croech, F., Krug (M.) (1); ahd. kruog* (1), st. M. (i), Krug (M.) (1), Flasche, Gefäß, Topf; as. -; anfrk. -; germ. *krōgu-?, Sb., Schenke, Krug (M.) (1); entlehnt? Kluge 1. A. s. u. Krug 1, Kluge s. u. Krug 1, EWD s. u. Krug 1, DW 11, 2431, EWAhd 5, 827, Duden s. u. Krug, Bluhme s. u. Krug; Lw. - Krug
Krug (2)
nhd. 16. Jh. s. mnd. krūch (1), M., Wirtshaus, Schenke, Ausschank, Gastwirtschaft, Dorfschenke, Straßenschenke; weitere Herkunft ungeklärt Kluge 1. A. s. u. Krug 2, Kluge s. u. Krug 2, EWD s. u. Krug 2, DW 11, 2434, Duden s. u. Krug; Lw. - Krug
Kruke
nhd. 1454-1464 (Copey-Buch der gemainen Stat Wienn) s. mnd. krūke, kruike, krucke, krukke*, F., Kruke, Krug (M.) (1), tönerner Wasserkrug, Ölkrug, Getränkekrug, Arzneikrug, Biergefäß; mhd. kruke, sw. F., Kruke, großer Krug (M.) (1); s. ahd. kruog* (1), st. M. (i), Krug (M.) (1), Flasche, Topf; germ. *krōgu-?, Sb., Krug (M.) (1); entlehnt? Kluge s. u. Kruke, DW 11, 2437, Duden s. u. Kruke, DW1; Lw. - Kruk-e
Krüllschnitt
nhd. 20. Jh. s. mnd. krul, kruel, M., N., "Krull", Locke, Lockenfrisur, Haarschopf, gekräuseltes Haar; mnl. crolle, crulle, Sb., Locke; von einem westgerm. *kruzla-; Hinterglied s. nhd. Schnitt Kluge s. u. Krüllschnitt, Duden s. u. Krüllschnitt; Lw. - Krüll--schnit-t