Zahl der Einträge: 27467
Kranbeere
nhd. (ält.) 14. Jh. s. Kranich, Beere Kluge s. u. Kranbeere, DW 11, 2017, Duden s. u. Kranbeere, DW1; Lw. - Kra-n--bee-r-e
Krangel
nhd. (ält.) 1292 (Urkunde) s. mhd. krangel, st. M., Krangel, Kreis, Kranz, Not, Bedrängnis, Mangel (M.), Schade, Schaden; vgl. mhd. kranc (3), st. M., Schwäche, Mangel (M.), Unvollkommenheit, Abbruch, Schade, Schaden; mhd. kranc (2), Adj., klein, zart, kraftlos, leibesschwach, schmal, schlank; ahd. krank*, kranc*, Adj., schwach, gering; germ. *kranga-, *krangaz, *kranka-, *krankaz, Adj., schwächlich, schwach, hinfällig, krank?; vgl. idg. *ger- (3), V., drehen, winden, Pokorny 385 (557/41) (RB. idg. aus ind., gr., ital., kelt., germ., balt., slaw.) Kluge s. u. Krangel, DW 11, 2019, Duden s. u. Krangel, DW1; Lw. - Kra-n-g-el
kranial
nhd. 20. Jh.? s. mlat. crania, F., Schädel; mlat. cranium, N., Schädel; gr. κρανίον (kraníon), N., Schädel; vgl. idg. *k̑er- (1), *k̑erə-, *k̑rā-, *k̑erei-, *k̑ereu-, *k̑erh₂-, *k̑r̥h₂-, Sb., Kopf, Horn, Gipfel, Pokorny 574 (885/117) (RB. idg. aus ind., iran., arm., gr., alb., ital., kelt., germ., balt., slaw.) Duden s. u. kranial; neoklassische Bildung kra-n-i-al
Kranich
nhd. 3. Viertel 8. Jh. (Glosse) mhd. kranech, kranch, kranc, st. M., Kranich, Kran, Hebezeug für Lasten; mhd. kraneche, kranche, kreneche, sw. M., Kranich, Lastenhebezug, Kran; mnd. krāne, M., Kranich, Kran, Hebegerät; ahd. kranuh*, kranih*, st. M. (a), Kranich; as. -; anfrk. -; germ. *kranika-, *kranikaz, *kranuka-, *kranukaz, st. M. (a), Kranich; s. idg. *ger- (2), V., schreien, tönen, knarren, Pokorny 383 (556/40) (RB. idg. aus ind., arm., gr., alb., ital., kelt., germ., balt., slaw.) Kluge 1. A. s. u. Kranich, Kluge s. u. Kranich, EWD s. u. Kranich, DW 11, 2020, EWAhd 5, 756, Falk/Torp 39, Duden s. u. Kranich, DW1; Lw. - Kra-n-ich
krank
nhd. 12. Jh. (Glosse) mhd. kranc (2), Adj., kraftlos, leibesschwach, schmal, schlank, krank; mnd. krank, krangh, krangk, Adj., schwach, kraftlos, schlapp, schwächlich, gebrechlich, altersschwach, hilfsbedürftig; mnl. krank, cranc, Adj., schwach, krank, ärmlich; ahd. krank*, kranc*, Adj., schwach, gering, hinfällig; as. -; anfrk. -; germ. *kranga-, *krangaz, *kranka-, *krankaz, Adj., schwächlich, schwach, hinfällig, krank?; s. idg. *ger- (3), V., drehen, winden, Pokorny 385 (557/41) (RB. idg. aus ind., gr., ital., kelt., germ., balt., slaw.) Kluge 1. A. s. u. krank, Kluge s. u. krank, EWD s. u. krank, DW 11, 2023, EWAhd 5, 751, Falk/Torp 52, Seebold 309, Heidermanns 341, Duden s. u. krank, Bluhme s. u. krank, DW1; Lw. - kra-nk
$kränkeln
nhd. - - Kluge s. u. krank, EWD s. u. krank, DW1; - krä-nk-el-n
$kranken
nhd. - - Kluge s. u. krank, EWD s. u. krank, DW1; - kra-nk-en
$kränken
nhd. - - Kluge 1. A. s. u. krank, Kluge s. u. kränken, EWD s. u. krank, DW1; - krä-nk-en
$Krankenschwester
nhd. - - EWD s. u. Schwester; - Kra-nk-en--schwe-s-t-er
$Kranker
nhd. - - EWD s. u. krank, DW1; - Kra-nk-er
$Krankenkasse
nhd. - - Kluge s. u. Kasse, DW1; - Kra-nk-en--kas-s-e
$Kranker
nhd. - - Kluge s. u. krank, DW1; - Kra-nk-er
$krankhaft
nhd. - - Kluge s. u. krank, EWD s. u. krank, DW1; - kra-nk-haf-t
$Krankheit
nhd. - - Kluge s. u. krank, EWD s. u. krank, DW1; - Kra-nk-hei-t
$Kränkung
nhd. - - Kluge s. u. kränken, EWD s. u. krank, DW1; - Krä-nk-ung
Kranz
nhd. 11. Jh. (Glosse) mhd. kranz, st. M., Kranz; mnd. krans, kranz, krantz, M., Kranz, Blumenkranz oder Blattkranz als Kopfschmuck, Jungfernkranz, Brautkranz, festlicher Schmuck des Ritters, Schmuck der Gildeältesten; mnl. crans, M., Kranz; ahd. kranz*, st. M. (a), Kranz, Krone, Kopfbinde, Haarband, Haarkranz; as. -; anfrk. -; germ. *kranta-, *krantaz, st. M. (a), Kranz?; idg. *grend-, Sb., Bündel, Korb, Pokorny 386; vgl. idg. *ger- (3), V., drehen, winden, Pokorny 385 (557/41) (RB. idg. aus ind., gr., ital., kelt., germ., balt., slaw.) Kluge 1. A. s. u. Kranz, Kluge s. u. Kranz, EWD s. u. Kranz, DW 11, 2043, EWAhd 5, 757, Falk/Torp 51, Duden s. u. Kranz, Bluhme s. u. Kranz, DW1; Lw. - Kra-nz
$Kränzchen
nhd. - - Kluge s. u. Kränzchen; - Krä-nz-chen
$kränzen
nhd. - - Kluge s. u. Kranz, EWD s. u. Kranz, DW1; - krä-nz-en
$Kränzlein
nhd. - - Kluge s. u. Kränzchen; - Krä-nz-lein
Krapfen (1)
nhd. 8. Jh. s. mhd. krapfe (1), krape, sw. M., Krapfen, Backwerk, Haken (M.), Klammer, Türangel, Sparren (M.); mnd. krāpene, Sb., Krapfen, Pastete; vgl. mnd. krop (2), kropp, kroppe, Sb., Krapfen, Pastete, Gebäck, eine Art Kuchen mit Fleischfüllung; mnl. crappe, M., Haken (M.); ahd. krapfo, krāpfo, kraffo*, sw. M. (n), Haken (M.), Kralle, Krapfen; as. krappo*, sw. M. (n), Krapfen, Haken (M.); germ. *krappō-, *krappōn, *krappa-, *krappan, sw. M. (n), Haken (M.), Klammer; idg. *grep-, *gerəp-, *grəp-, Sb., Haken (M.), Kraft, Pokorny 388; vgl. idg. *ger- (3), V., drehen, winden, Pokorny 385 (557/41) (RB. idg. aus ind., gr., ital., kelt., germ., balt., slaw.) Kluge 1. A. s. u. Krapfen 1, Kluge s. u. Krapfen, EWD s. u. Krapfen, DW 11, 2063, EWAhd 5, 760, Duden s. u. Krapfen, Bluhme s. u. Krapfen; Lw. - Kra-pf-en
Krapfen (2)
nhd. (ält.) 8. Jh. mhd. krapfe (1), sw. M., Haken (M.), Klammer, Türangel, Sparren; mnl. crappe, M., Haken (M.); ahd. krapfo, krāpfo, krapho, kraffo*, krāppo, sw. M. (n), Haken (M.), Kralle, Krapfen, Widerhaken, Verschlusshaken, Harke; germ. *krappō-, *krappōn, *krappa-, *krappan, sw. M. (n), Haken (M.), Klammer; idg. *grep-, *gerəp-, *grəp-, *greh₁p-, Sb., Haken (M.), Kraft, Pokorny 388; vgl. idg. *ger- (3), V., drehen, winden, Pokorny 385 (557/41) (RB. idg. aus ind., gr., ital., kelt., germ., balt., slaw.) Kluge 1. A. s. u. Krapfen 2, DW 11, 2065, Falk/Torp 52, Duden s. u. Krapfen; Lw. - Kra-pf-en
Krapp
nhd. 16. Jh. s. mnl. crapmede, Sb., Krapp; vielleicht Zusammenhang mit Krapfen (2) Kluge s. u. Krapp, DW 11, 2065, Duden s. u. Krapp, DW1; mnl. Lw. Kra-pp
krass
nhd. 18. Jh. s. lat. crassus (1), Adj., dick, stark, fett, derb, grob, (204-169 v. Chr.); idg. *kert-, *kerət-, *krāt-, V., drehen, flechten, Pokorny 584; vgl. idg. *ker- (7), V., springen, drehen, Pokorny 574 Kluge s. u. krass, EWD s. u. krass, Duden s. u. krass, Bluhme s. u. krass, DW1; Lw. lat. crassus kra-ss
...krat
nhd. 18. Jh.? s. gr. κράτος (krátos), κάρτος (kártos), κρέτος (krétos), M., Stärke, Kraft, Macht, Gewalt; idg. *kart-, Adj., hart, Pokorny 531; vgl. idg. *kar- (3), Adj., hart, Pokorny 531 (811/43) (RB. idg. aus ind., gr., ill.?, ital., kelt., germ., slaw.) Kytzler/Redemund/Eberl 1077; gr. Lw. -kra-t
Krater
nhd. 18. Jh. s. lat. crāter, M., Mischkessel, Krater, (204-169 v. Chr.); gr. κρατήρ (kratḗr), M., Mischkrug; s. idg. *k̑erə-, *k̑rā-, *k̑erh₂-, V., mischen, rühren, kochen, Pokorny 582 (897/129) (RB. idg. aus ind., iran., gr., germ.) Kluge s. u. Krater, EWD s. u. Krater, DW 11, 2069, Duden s. u. Krater, Bluhme s. u. Krater, DW1; Lw. lat. crāter Kra-t-er